historia klasztoru

Klasztor w Zamartem ufundowany został przez Jana Michała Grabowskiego dla bernardynów. Budynek klasztorny budowano w 1752-59. Dnia 9 VII 1780 kościół konsekrował bp Fabian Plaskowski, sufragan chełmiński. W 1826 klasztor uległ kasacie, a 1842 umieszczono w budynku klasztornym księży emerytów. Klasztor pełnił rolę Domu Księży Emerytów do dnia 1 lipca 1994 r., kiedy Biskup Pelpliński Jan B. Szlaga powierzył kościół, klasztor i duszpasterstwo parafialne Warszawskiej Prowincji Karmelitów Bosych. Od 19 grudnia 1994 r. klasztor jest siedzibą Nowicjatu. Kapituła Prowincjalna w 1999 r. podniosła klasztor w Zamartem do rangi przeoratu. W latach 1997 – 2004 wewnątrz dokonano większości remontów, będącego prawie w ruinie klasztoru, przystosowując go do godnego zamieszkania. 16 lipca 2011 Bp Jan Szlaga podniósł nasz kościół do rangi „Diecezjalnego Sanktuarium M. B. Szkaplerznej”.