historia klasztoru

Nasza wspólnota jest fundacją klasztoru karmelitanek bosych w Warszawie. Historia klasztoru zaczyna się w marcu 1994 roku, gdy za pośrednictwem kurii diecezjalnej karmel warszawski otrzymał pod budowę klasztoru grunty we wsi Osiny Nowe, położonej niedaleko Mińska Mazowieckiego. Ofiarodawcą był Pan Aleksander Kulma, miejscowy gospodarz. Fundatorami klasztoru są także Państwo Eugenia i Bruno Szostak z Chicago, którzy na jesieni 1996 roku przekazali w testamencie na budowę klasztoru swój dom oraz posiadłość. W sierpniu 1995 roku rozpoczęła się budowa klasztoru. W maju 1997 roku bp Kazimierz Romaniuk odprawił na terenie budowy klasztoru Mszę świętą, podczas której zostało dokonane uroczyste podpisanie aktu fundacyjnego. Uroczystości patronowała Maryja, obecna w fatimskiej figurze Niepokalanego Serca, podarowanej siostrom przez pomysłodawcę fundacji, Pana Stanisława Szańcę. 25 marca Jubileuszowego roku 2000, w ósmą rocznicę powstania diecezji Warszawsko-Praskiej, 6 sióstr z Karmelu w Warszawie rozpoczęło regularne życie zakonne w połowicznie wykończonym budynku klasztornym. W następnym roku, 15 października, wspólnota została zasilona przez nową grupę fundacyjną, również z klasztoru warszawskiego. Dzięki temu już 11 grudnia 2001 roku klasztor p.w. Opatrzności Bożej i Niepokalanego Serca Maryi został kanonicznie erygowany. Natomiast w styczniu następnego roku odbyły się pierwsze wybory przeoryszy i zarządu klasztoru. Prace wykończeniowe trwały nadal, umożliwiając siostrom stopniowe zagospodarowywanie kolejnych pomieszczeń. 3 listopada 2009 abp Henryk Hoser SAC dokonał zamknięcia klauzury papieskiej, a 7 sierpnia 2010 –uroczystego poświęcenia ołtarza i kaplicy klasztornej. Budowa klasztoru została zakończona w grudniu 2012 roku. Jest to jedyny, jak dotąd, klasztor kontemplacyjny w diecezji warszawsko-praskiej. W szczególny sposób został poświęcony Opatrzności Bożej i Niepokalanemu Sercu Maryi.