historia klasztoru

Pierwsi dwaj karmelici o. Maciej Sydow i o. Kasjan Dezor przybyli do Usola 14 grudnia 1999 r. Zamieszkali na początku w hotelu, potem wynajmowali mieszkanie, następnie kupili trzypokojowe lokum w bloku. Kaplica parafialna (wcześniej sklep spożywczy) znajduje się blisko miejsca, w którym mieszkali ojcowie. Może pomieścić około 60 osób. Wiernymi parafii rzymsko -katolickiej w Usolu są ludzie różnych narodowości, w większości pochodzenia polskiego. Pomimo trudności z pomieszczeniami ojcowie zajmowali się duszpasterstwem, katechizacją dzieci i młodzieży oraz starali się prowadzić regularne życie zakonne. Drzwi domu zakonnego ojców są otwarte na potrzeby wszystkich Sybiraków, często do ich mieszkania pukały dzieci, prosząc o kromkę chleba. Od pierwszego przyjazdu karmelitów skład zmieniał się: wyjechał o. Maciej, w 2003 przybył o. Paweł Badziński, potem dołączył o. Stanisław Praciak. Obecnie w Usolu pracuje trzech ojców. Biskup Ordynariusz powierzył ojcom również drugą parafię, w wioskach położonych w tajdze, oddalonych o 220 km od Usola. W 2010 r. dzięki pomocy Boga i ludzi dobrej woli, udało się kupić wolnostojący dom z ogrodem i adoptować go na klasztor. Plany na wiosnę 2015 to rekonstrukcja kaplicy parafialnej. Chcemy również dobudować niewielki dom parafialny.