historia wspólnoty

Wspólnota Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych istniejąca obecnie przy klasztorze Ojców Karmelitów Bosych w Poznaniu ma bogatą i długą historię, ponieważ powstała jako druga w Polsce – w dniu 8 grudnia 1873r. Założył ją belgijski karmelita o. Andrzej Gatzweiler przy klasztorze karmelitanek bosych. Wówczas Świecki Zakon nazywano Trzecim Zakonem. Jako pierwsi przyjęci byli wybitni księża: bp Jan Chryzostom Janiszewski, kanonik Władysław Meszczyński, prałat Jan Koźmian, ks. Józef Pędziński i osoby z miejscowego ziemiaństwa: księżna Marcelina Czartoryska, hr. Zofia Mostowska, hr. Paulina Wielopolska.

Następny etap historii III Zakonu, od 1877r. bardzo mocno związany jest z ks. Józefem Pędzińskim, proboszczem parafii św. Marcina, który jako spowiednik zachęcał swoje penitentki do wstępowania do Świeckiego Zakonu. Szczególnie znane jego „uczennice” to: A. Karłowska, M. Kobylińska, T. Veit, R. Dolakowska. W 1924r dokonano pierwszego spisu członków i okazało się, że Świecki Zakon liczył 54 profeski tak zwane tercjarki. Tercjarki były aktywnymi apostołkami w różnych dziedzinach życia działając w Zarządzie Sodalicji, w Sekcji Eucharystycznej, w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Żeńskiej, w Kole Wykształcenia Religijnego, w redakcji Przewodnika Katolickiego, Misjonarza i wielu innych stowarzyszeniach. Ich zaangażowanie było owocem głębokiego życia duchowego. Od 20 lipca 1935 roku Wspólnota Świeckiego Zakonu w Poznaniu jest wspólnotą erygowaną dekretem Kurii Generalnej w Rzymie aprobowanym przez Kurię Arcybiskupią w Poznaniu.

Szczególny okres, dla Wspólnoty rozpoczął się z chwilą wybuchu II wojny światowej, kiedy ustały wszelkie zebrania kościelne. Tercjarki nie mogły wówczas wypełniać Reguły, ale całym sercem pełniły uczynki miłości wobec bliźnich; mimo trudności pomagały w dostarczaniu odzieży świeckiej karmelitankom bosym, które rozproszyły się po kraju i za granicą, przechowywały książki, szkaplerze, habity itd., ukrywały kapłanów i wykonywały wiele innych posług. Po wojnie tercjarki spotkały się po raz pierwszy 20 lipca 1946r. w odbudowanej kaplicy kościoła Ojców Karmelitów Bosych. Uroczyste obchody jubileuszu 100-lecia Wspólnoty w Poznaniu odbyły się 9 grudnia 1973r.; było wówczas 38 profesek. W latach siedemdziesiątych zaznaczył się całkowity brak powołań. Ożywienie nastąpiło dopiero w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, kiedy w Świeckim Karmelu rozpoczął się czas odnowy posoborowej. W kwietniu 1995r. Wspólnota obrała sobie za patrona Jezusa Miłosiernego, nawiązując do „Miejsca Miłosierdzia” powstałego wcześniej w kruchcie kościoła karmelitańskiego. W roku Wielkiego Jubileuszu 2000 ważnym wydarzeniem była uroczysta intronizacja Pisma świętego we Wspólnocie, aby Słowo Boże było w centrum naszego codziennego życia. Rok 2001 był czasem obchodów 750-lecia objawień Matki Bożej Szkaplerznej św. Szymonowi Stock. W dowód wdzięczności Matce Bożej za dar Szkaplerza świętego, Wspólnota w pierwszą sobotę grudnia tegoż roku rozpoczęła prowadzenie Nabożeństwa Wynagradzającego Niepokalanemu Sercu Maryi w Kościele karmelitańskim – jest ono odprawiane po dziś dzień. Na początku pierwszego dziesięciolecia dwudziestego pierwszego wieku nastąpił ponowny wzrost powołań. W lutym 2013 roku sześciu członków Wspólnoty OCDS w Poznaniu utworzyło nową Wspólnotę p.w. Św. Teresy od Jezusa w Gorzowie Wlkp. Obecnie poznańska Wspólnota w liczy 35 członków.