Bł. Baptysta Spagnoli
Wspomnienie: 17 kwietnia
Kraj pochodzenia: Włochy
Lata życia: 1447-1516
Baptysta urodził się 17 kwietnia 1447 r. w rodzinie urzędników państwowych księcia Mantui, jego ojciec był pochodzenia hiszpańskiego (stąd nazwisko). W bardzo młodym wieku wstąpił do Zakonu Karmelitów, poświęcając się studiom humanistycznym i teologii, składając śluby zakonne w 1464 r.. Studiował w Padwie, magister teologii w Bolonii (1475). Piastował liczne funkcje w różnych klasztorach. Od 1483 roku był sześciokrotnie wikariuszem generalnym Kongregacji Mantuańskiej, a od 1513 do 1516 – przełożonym generalnym całego zakonu karmelitów.
Jego działalność nie ograniczała się do rodziny zakonnej. Wsławił się wielką miłością Kościoła, którego reformie całkowicie się poświęcił. W 1513 został zaproszony do udziału w Soborze laterańskim. Znakomity dyplomata, piastował różne prestiżowe stanowiska także z mandatu papieskiego.
Nie będąc genialnym poetą, był jednak bardzo wybitnym stylistą łacińskim, naśladującym Wergiliusza. Jego eklogi stawiano w Europie przez kolejnych 150 lat jako najdoskonalszy wzór stylistyczny; jego teksty cytowali Shakespeare, Boswell i Nashe. W swych wierszach łączył starożytny gatunek literacki, ze współczesną mu obyczajowością i karmelitańską duchowością. Był przyjacielem wybitnych humanistów i osobistości epoki, z którymi korespondował i prowadził do Chrystusa. Okrzyknięty przez Erazma „chrześcijańskim Wergiliuszem” (oprócz prozy istnieje ponad 50 tysięcy jego wersów łacińskich).
Zmarł 20 marca 1516 roku. Jego ciało w nienaruszonym stanie przechowywane jest w przyległym do katedry sanktuarium Beata Vergine Incoronata. Został beatyfikowany przez papieża Leona XIII 17 grudnia 1885 roku.
W czytaniu Pisma świętego znajdziesz wielkie i cudowne lekarstwo przeciw bólom ciała i utrapieniom ducha; i z całą pewnością żadne przemówienie, choćby było najbardziej cenione i błyszczało najwspanialszą wymową, nie może na równi łagodzić trosk, oraz bardziej pocieszać strapionych umysłów.
wróć 
