Bł. Tytus Brandsma
Wspomnienie: 27 lipca
Kraj pochodzenia: Holandia
Lata życia: 1881-1942
Siard Brandsma, urodził się 23 lutego 1881 r. w Oegeklooster w holenderskiej Fryzji. Był synem hodowcy krów Tytusa Brandsma i Tjitsje Postma. Była to bardzo pobożna rodzina. Gdy miał 11 lat, za zgodą rodziców wstąpił do Braci Mniejszych. Jego przełożeni uważali jednak, że jego kondycja nie jest wystarczająco dobra, aby mógł prowadzić życie franciszkanina, pełne wyrzeczeń. Dlatego gdy miał 17 lat, wstąpił do Karmelu w Boxmeer. Tu przyjął imię swojego ojca, Tytusa, i w 1899 r. złożył śluby zakonne. W 1905 r. przyjął święcenia kapłańskie. Władze zakonne wysłały go do Rzymu na uniwersytet Gregorianum, gdzie uzyskał doktorat z filozofii. Po powrocie do Holandii przez prawie 15 lat wykładał filozofię na uniwersytecie w Oss. O. Tytus poza pracą na uczelni zajmował się dziennikarstwem. Założył czasopismo o tematyce maryjnej, był też redaktorem naczelnym miejscowej gazety, ponadto zorganizował katolicką bibliotekę publiczną. Był też tłumaczem. Przełożył na holenderski m.in. prace św. Teresy z Avila. Od 1934 r. ten odważny zakonnik zaczął występować przeciwko ideologii faszystowskiej i nazistowskiej. Otwarcie krytykował te niebezpieczne ideologie i przestrzegał przed ich lekceważeniem. Dbał, by żadna katolicka gazeta czy książka nie zawierała nazistowskich treści. W 1940 r. hitlerowskie Niemcy zajęły Holandię. Od tej pory o. Tytus znalazł się w niebezpieczeństwie, bo gestapo śledziło każdy jego krok. Mimo to w grudniu 1941 r. napisał list do dyrektorów wszystkich katolickich czasopism, zachęcając ich do przeciwstawiania się hitlerowskiej ideologii. Zdecydowanie występował też przeciwko antyżydowskim rozporządzeniom. Nie zgadzał się na wydalanie ze szkół dzieci i młodzieży tego pochodzenia. W 1942 roku został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Pielęgniarce, która uśmierciła go zastrzykiem fenolu, okazał współczucie i ofiarował swój różaniec. Zmarł 26 lipca 1942 roku. Papież Jan Paweł II beatyfikował go w roku 1985.
Trwa jego proces kanonizacyjny. Jest patronem dziennikarzy katolickich.
„Szczególna uwaga należy się wizji Eliasza na górze Karmel. Jest ona kamieniem węgielnym maryjnego charakteru karmelitańskiej pobożności i duchowości. To właśnie ze szczytu Karmelu Prorok, po siedmiokrotnej modlitwie, dostrzegł małą chmurkę niosącą zapowiedź deszczu – daru dla spalonej ziemi. (…) Nie po raz pierwszy zresztą chmura została użyta jako symbol. Na pustyni chmura okrywała Arkę Przymierza i była znakiem obecności Bożej. Liczne opisy wzmiankujące pojawienie się specyficznego rodzaju chmury oznaczają zstąpienie Boga na ziemię i Jego przebywanie z synami ludzkimi. Okoliczności, w których Prorok po siedmiokrotnej modlitwie dostrzegł chmurkę podnoszącą się znad morza, pozwalają przyjąć, że widzenie w tym zjawisku symbolu Maryi i tajemnicy Wcielenia, jest w całkowitej zgodzie z symbolicznym charakterem Starego Testamentu. Wizja Eliasza zawsze była odczytywana przez karmelitów jako zapowiedź tajemnicy Wcielenia i przyszłej chwały Matki Boga.”
(Tytus Brandsma O.Carm., Carmelite Mysticism. Historical Sketches, Illinois 1986, s. 1-11 przekł. J. Zieliński OCD)
wróć 
