Św. Cyriak Eliasz od Świętej Rodziny (Cyriak Chavara)
Wspomnienie: 4 stycznia (przeniesione z 3 stycznia)
Kraj pochodzenia: Indie
Lata życia: 1805-1871
Cyriak urodził się w Kerala w Indiach 10 lutego 1805 r. Był chrześcijaninem obrządku sylo-malabarskiego. Jako chłopak przez pewien czas uczęszczał do szkoły podstawowej w Kainakary, a następnie przeniósł się do Pallipuram, gdzie pobierał nauki humanistyczne w szkole średniej. W końcu wstąpił do seminarium duchownego.
Mając 24 lata, przyjął święcenia kapłańskie. Przez dłuższy czas był pomocnikiem rektora seminarium w Pallipuram. 11 maja 1841 r. założył Kongregację Sług Niepokalanego Poczęcia, której zadaniem był szeroko rozumiany apostolat. 6 grudnia 1855 roku ksiądz Chavara przekształcił młodą wspólnotę w Zgromadzenie Karmelitów od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W tym samym roku nowa kongregacja została zaaprobowana przez władze kościelne. Ksiądz Cyriak jako pierwszy złożył śluby zakonne i przyjął imię Cyriak Eliasz od św. Rodziny. W 10 lat później o. Cyriak założył żeńskie zgromadzenie zakonne Sióstr Matki Karmelu, inspirujące się duchowością Karmelu Terezjańkiego. Obydwa zgromadzenia zakonne przeżywają dzisiaj wielki rozkwit i znane są nie tylko w Indiach: osiedliły się także w Europie i podjęły działalność misyjną w Azji i w Afryce. Karmelitów Maryi Niepokalanej jest obecnie 2305 w 14 prowincjach zakonnych, a Sióstr Matki Karmelu prawie 5000 w 18 prowincjach lub podobnych jednostkach administracyjnych.
Ojciec założyciel, starając się żyć w doskonałej wierności eklezjalnemu ideałowi Karmelu, mąż prawdziwej modlitwy i zażyłości z Bogiem, oddał się przede wszystkim sprawie umacniania jedności Kościoła syro-malabarskiego ze Stolicą Apostolską. Cyriaka Eliasza Chavara uznaje się nawet za ojca odnowionego Kościoła syro-malabarskiego. Podjął się bowiem, przy całkowitej aprobacie wikariusza apostolskiego z Verapoly, odnowienia liturgii syro-malabarskiej i przygotował do druku nowe księgi liturgiczne. Ożywił znacznie w swym Kościele cześć Najświętszego Sakramentu i nabożeństwo do Świętej Rodziny. Dużo czasu poświęcił formacji kleryków i rodzin chrześcijańskich. Znalazł także czas na napisanie kilku dzieł duchowych, w których rozważa przede wszystkim o modlitwie, o zażyłości z Bogiem oraz uczy, jak należy żyć prawdziwie po chrześcijańsku.
Zmarł 3 stycznia 1871 r. w Koonammavu. Beatyfikował go 8 lutego 1986 r. papież św. Jan Paweł II. Jego kanonizacji dokonał papież Franciszek na placu św. Piotra w Rzymie 23 listopada 2014 r.
wróć 
