Św. Henryk de Ossó y Cervelló
Wspomnienie: 27 stycznia
Kraj pochodzenia: Hiszpania, Catalonia
Lata życia: 1840 – 1896
Urodził się 16 października 1840 r., choć nie był karmelitą bosym, to jednak należy do największych terezjanistów hiszpańskich dziewiętnastego stulecia. Był najmłodszym synem katalońskich rolników Jaime de Ossó i Michaleli Cervelló, lata dziecięce spędził razem z dwojgiem rodzeństwa w Vinebre. Jego pobożna matka bardzo pragnęła, aby Henryk został księdzem, on marzył natomiast o pracy nauczycielskiej. Odmiennie myślał ojciec, który chciał, by Henryk zrobił karierę kupiecką. W czasie zarazy cholery umiera matka Henryka. Przed śmiercią zdradza mu ona, że całe życie modliła się o to, aby został księdzem. Jest rok 1854, Henryk liczy 14 lat. Pod presją krewnych, ojciec pozwala Henrykowi na wstąpienie do seminarium w Tortosie, gdzie rozpoczyna on najpierw naukę w zakresie szkoły średniej, a potem studium filozofii i teologii. 21 września 1867 r. otrzymuje w Tortosie święcenia kapłańskie, i udaje się z prymicjami do Monserrat, aby w narodowym sanktuarium katalońskim zawierzyć swoje kapłaństwo Matce Chrystusa. W rok po święceniach kapłańskich Henryka wybucha w jego ojczyźnie tzw. „rewolucja wrześniowa”: likwiduje i ograbia się klasztory, wprowadza się zakaz składnia ślubów zakonnych, zostają upaństwowione majątki kościelne, aresztuje się wielu biskupów, wśród których także ordynariusza Tortosy. Młody ks. Henryk przeżywa cały ten niespokojny czas w swoim rodzinnym Vinebre, oddając się posłudze kapłańskiej, przede wszystkim katechizacji, do której był szczególnie predysponowany. Gdy w końcu 1868 r. biskup Tortosy powraca do diecezji, mianuje ks. Henryka profesorem w seminarium i odpowiedzialnym za katechizację. Henryk pragnął, aby wszystkie dzieci były objęte katechizacją, i już w pierwszym roku pełnienia swego obowiązku wydaje diecezjalny regulamin katechizacyjny. Katechizacja odbywała się w kościołach. W 1872 r. opublikował Praktyczny przewodnik katechety, a w rok później założył stowarzyszenie katolickiej młodzieży żeńskiej pod patronatem Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Teresy. Po dziesięciu latach istnienia liczyło 140 tysięcy członkiń. Założyciel przygotował dla jego potrzeb kilka podręczników: El quatro de hora de oración (Kwadrans modlitwy), tj. zbiór krótkich rozważań, opartych na życiu Chrystusa, przeznaczonych dla matek i dorastających dziewcząt; Rebañito del Niño Jesús (Trzódka Dzieciątka Jezus) dla dzieci, oraz Viva Jesús(Niech żyje Jezus), także dla dzieci. W październiku 1872 r. zaczął on ponadto wydawać poczytny miesięcznik Santa Teresa de Jesús, w którym propagował doktrynę terezjańską.
W 1876 r. Henryk de Ossó, inspirując się doktryną terezjańską, przygotował fundamenty pod fundację żeńskiego zgromadzenia zakonnego – Compania de Santa Teresa (Towarzystwo św. Teresy), którego siostry, dobrze przygotowane pod względem pedagogicznym i naukowym, miały podejmować dzieło katolickiego wychowania dzieci i młodzieży. 1 stycznia 1879 r. grupa pierwszych ośmiu sióstr złożyła na jego ręce śluby zakonne w kaplicy św. Pawła w Tarragonie. Zgromadzenie obecnie cieszące się prawami papieskimi i agregowane do Zakonu Karmelitów Bosych, liczy 1874 członkinie i 190 wspólnot w 21 krajach.
Doświadczony różnymi życiowymi próbami licząc 56 lat, zmarł niespodziewanie na zawał serca w nocy z 27 na 28 stycznia 1896 r., podczas gdy przebywał na rekolekcjach w klasztorze ojców franciszkanów w Gilet koło Walencji. Tam też został pogrzebany na franciszkańskim cmentarzu. W 1908 r. trumnę z jego doczesnymi szczątkami przewieziono do macierzystego domu zgromadzenia w Tortosie, a w latach następnych rozpoczęto proces beatyfikacyjny,
Beatyfikował go Jan Paweł II 14 października 1979 r. w Rzymie, i kanonizował 16 czerwca 1993 r. w Madrycie.
„Świat współczesny, podobnie jak świat św. Teresy, płonie żarem. Oto chcieliby na nowo zasądzić na śmierć Chrystusa! (…) Uratować go może jedynie kobieta, która jest sercem rodziny. Mocy kobiety katolickiej nic się nie oprze. A źródłem jej ogromnej mocy powinny być: codzienny kwadrans modlitwy medytacyjnej, częsta Komunia św., lektura pism św. Teresy”.
wróć 
