Św. Joachima de Vedrúna

Wspomnienie: 22 maja

Kraj pochodzenia: Hiszpania

Lata życia: 1783 – 1854

Joachima De Vedruna, urodziła się 16 kwietnia 1783 r. w szlacheckiej rodzinie, w Barcelonie w Hiszpanii. Od dzieciństwa marzyła o życiu zakonnym, pragnęła także wstąpić do Karmelu w Barcelonie. Ale na prośbę rodziców, 24 marca 1799 poślubiła prawnika Teodora De Mas, z którym miała dziewięcioro dzieci. Po przejściach wojennych w 1816, gdy miała trzydzieści trzy lata, jej mąż zmarł. Joachima znów zapragnęła wstąpić do zgromadzenia kontemplacyjnego, jednakże posłuszna spowiednikowi poświęciła się wychowaniu dzieci. Troskę o własne dzieci połączyła z troską o dzieci potrzebujące pomocy i biedne. Potem usunęła się do Manso Escorial pod Vich i tam w roku 1826, za natchnieniem Ducha Świętego, wraz z innymi założyła Zgromadzenie Karmelitanek Miłości, które rozszerzyła na całą Katalonię. Była oddana kontemplacji tajemnicy Trójcy Świętej. Jej życie duchowe cechowała modlitwa, umartwienie, oderwanie od dóbr doczesnych, pokora i miłość. W czasie wojny siedmioletniej uchodzić musiała do Francji, a do kraju wróciła w r. 1843. W sześć lat później, zmożona chorobą, zrezygnowała z prowadzenia  zgromadzenia. Zmarła w Barcelonie na cholerę w dniu 28 sierpnia 1854 r.. Beatyfikował ją w r. 1940 Pius XII, a kanonizował w r. 1959 Jan XXIII.

wróć

---