wróć Biogram śp. Zofii Grzeszkowiak – siostry Teresy od Dzieciątka Jezus
7 maja, 2021W dniu 06. 04. 2021 r. zmarła nasza siostra seniorka śp. Zofia Grzeszkowiak.
Urodziła się 31. 03. 1929 r. w Ostrorogu, powiat Szamotuły, zmarła 06.04.2021 r. w wieku 92 lat.
Z Karmelem Terezjańskim była związana od lat 80-tych. Do Wspólnoty OCDS w Poznaniu została przyjęta w dniu 2.07.1980 r. i przyjęła imię zakonne – siostra Teresa od Dzieciątka Jezus. Pierwsze przyrzeczenia złożyła 12.11.1982 r., a przyrzeczenia definitywne 01.12.1985 r. Po 6 latach od przyrzeczeń definitywnych podjęła decyzję o ściślejszym życiu z Jezusem Chrystusem i złożyła śluby czystości i posłuszeństwa w dniu 05.05.1991 r.
W latach 1985-1990 pełniła funkcję radnej we Wspólnocie, a w latach 1994-1997 pełniła funkcję przewodniczącej Wspólnoty. Funkcję tę pełniła z dużą gorliwością i w duchu pokory. Zachęcała Wspólnotę do systematycznej modlitwy w intencji Kościoła w Polsce i o dobre powołania kapłańskie i zakonne. W czasie swojej kadencji, wraz z o. Wojciechem Ciakiem OCD, ówczesnym asystentem Wspólnoty, z dużym zaangażowaniem brała udział w przygotowaniach do 1-szego Kongresu Prowincjalnego Wspólnot OCDS Prowincji Warszawskiej. Kongres ten odbył się w Poznaniu w dniach 8-12.07.1995 r. w klasztorze Karmelitów Bosych.
Śp. Zofia była oddana życiu Wspólnoty i starła się jej nadać rys Maryjny. Miała umiłowanie do modlitwy różańcowej, którą traktowała jako istotną pomoc Kościołowi i zakonowi. Kochała pielgrzymki na Jasną Górę i jeździła tam tak często jak pozwalały Jej możliwości. W Częstochowie doznała łaski uleczenia z silnego bólu kręgosłupa. Po każdym pobycie dzieliła się radością więzi z Maryją.
Powołanie karmelitanki świeckiej rozumiała jako bezinteresowną służbę rodzinie i Kościołowi poprzez łączenie modlitwy w środowisku karmelitańskim i w kościele parafialnym. Wychowując dwoje dzieci – syna i córkę, przez wiele lat opiekowała się, z wielką troską i oddaniem, ciężko chorym mężem.
Zapamiętamy Ją jako osobę prostą, wrażliwą, życzliwą, ciepłą i zawsze uśmiechniętą. Wyróżniała Ją wielka pokora. Dostrzegała potrzeby innych i była pomocna wielu osobom.
Ostatnie lata ograniczyły Jej udział w życiu Wspólnoty z powodu ciężkiej choroby ale nawet wtedy wpierała Wspólnotę OCDS modlitwą różańcową.
W czasie choroby Wspólnota utrzymywała z Nią stały kontakt przez wytrwałą modlitwę, regularne odwiedziny członków Wspólnoty i sporadycznie przez o. Asystenta. Utrzymywaliśmy z Nią stałą więź korespondencyjną.
Beata Meller OCDS
