Bydgoskie rekolekcje wspólnotowe: IV stopień Modlitwy karmelitańskiej
21 lipca, 2021W dniach 16-20 czerwca 2021 roku Wspólnota OCDS z Bydgoszczy uczestniczyła w rekolekcjach Szkoła Modlitwy Karmelitańskiej (4), prowadzonych przez o. Bertolda Dąbkowskiego OCD i o. Krzysztofa Jarosza OCD w Gorzędzieju.
Konferencje były i intensywne, i wymagające skupienia i uwagi, i kierowały je ku osobistemu doświadczeniu modlitwy każdego ich uczestnika.
Czym jest modlitwa? Jest na pewno procesem wstępowania na drogę dóbr duchowych, których celem jest chwała Boża.
Rekolekcje uczyły, że zmierzać mam do Boga, nie do dóbr i zdążać do Niego. Jestem powołana do chwały Bożej! Bóg jest ciągle mną zajęty i Sam wchodzi w moje życie: zmysłów i ducha. W sakramencie Chrztu otrzymałam powołanie do relacji z Trójcą Świętą, ukrytą rzekę wewnętrznego Boskiego życia we mnie. Bóg stworzył mnie na Swój obraz i chce, by człowiek uszanował swoje człowieczeństwo, ludzką godność. Bóg zamierza we mnie odnowić to podobieństwo, by Boży pierwiastek jako Boża cząstka realizował się we mnie.
Czy jestem świadoma mojego wewnętrznego bogactwa wynikającego z obecności Boga? Modlitwa skupienia prowadzi do daru kontemplacji, w której zmysły są całkowicie poddane woli. Bóg sprawi to drogą oczyszczeń biernych. Warunkiem jest wyjście ze swojej chaty – tj. nawyków, upodobań, swojej codzienności, by rozpocząć nowe życie z Bogiem. Zrozumieć, że jest taka potrzeba i prowadzi do wyjścia, to bieg do Boga inną drogą. Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.(Mt 5,43-48) Celem jest doskonałość chrześcijańska i dotyczy ludzi, którzy wiele potrafią znieść dla Jego Królestwa.
Wejście w modlitwę kontemplacyjną to poddanie się Bożemu zwierzchnictwu i otwarcie na Jego inicjatywę. Kontemplacja to tajemne, spokojne, miłosne spotkanie z Bogiem, czas odpocznienia w miłującej Obecności. Jest intensywnym rozpaleniem wiary, nadziei i miłości. Cnoty teologalne poruszają moje wnętrze i prowadzą do życia teologalnego. Bóg działa i ja działam. Bóg podnosi i Bóg uzdalnia, przygotowuje odwagę i męstwo, stajemy się mężniejsi. Człowiek nowy zyskuje nowe życie!
Bóg nie zamierza przymuszać naszej woli, bierze to, co Mu dajemy. Jednak nie oddaje Siebie całkowicie, dopóki my nie oddajemy się całkowicie. Jest to rzecz pewna i (…) ma ona tak wielkie znaczenie.
Dd 28,12
Barbara Tomacka – Siara OCDS