aktualności karmelu Prow. Krakowska wróć

Dwudziestolecie beatyfikacji o. Alfonsa M. Mazurka OCD (6)

Owocne przeorstwo w Czernej

W maju 1930 r. o. Alfonsa Mazurka obrano przeorem klasztoru w Czernej, na którym to stanowisku (z wyjątkiem lat 1936-1939, kiedy był ekonomem czerneń­skiego klasztoru) pozostał już do końca życia. Obejmując przeorstwo był w sile wieku: liczył 39 lat i miał duże doświadczenie życiowe. Stanął na czele licznej i zróżnicowanej wspólnoty, złożonej z 27 zakonników: 6 ojców, 11 braci, 2 kleryków i 8 nowicjuszy. W przemówieniu przy obejmowaniu posługi powiedział do współbraci, że wraca do Czernej z radością, jak dziecko do kołyski, bo tu przecież, przyjmując habit, narodził się do życia zakonnego. Dodał jednak, że wraca „z pewną trwogą z powodu urzędu jaki mu powierzono i jego wielkich obowiązków”. Wyznał szczerze, że „nie ma górnolotnych planów, a program, którego zamierza się trzymać jest prosty, nieskomplikowany (…), ten mianowicie, że i sam chcę wypełnić i od innych tego tylko wymagać, do czego nas (…) zobowiązują śluby zakonne, Reguła i Konstytucje”.

Nowy przeor okazał się świetnym organizatorem. Niektórzy dostrzegali w nim tendencje zachowawcze, nazywali mało nowatorskim, tymczasem on nie lękał się, dla lepszego funkcjonowania konwentu, wprowadzania nowoczesnych urządzeń technicznych: zbudował dla jego potrzeb elektrownię wodną na pobliskiej rzece Eliaszówce, doprowadził do klasztoru wodę bieżącą, na przyległym do muru klasztornego wzgórzu urządził tarasowy ogród warzywny, przeprowadził remont zakrystii, odnowił chór zakonny, wybudował przy alei św. Józefa kaplicę św. Anny i św. Jana Chrzciciela.

Równocześnie był świadomy, że przeor jest przede wszystkim ojcem duchownym powierzonych mu współbraci. Dbał zatem o właściwy poziom życia zakonnego, pociągając przede wszystkim swoim przykładem. Był zaangażowany w poprawne sprawowanie posługi duszpasterskiej w klasztornym kościele, prowadząc osobiście chór kościelny, złożony z grona miejscowych dziewcząt. Głosił konferencje dla bractwa szkaplerznego i dla III zakonu karmelitańskiego, którego był wizytatorem z ramienia prowincjała od 1936 r.

Po wybuchu wojny Czerna znalazła się w Generalnym Gubernatorstwie. Jakkolwiek warunki okupacyjne nie były łatwe, klasztor prowadził regularne życie zakonne; przyjął nadto do siebie kleryków z Krakowa, aby tu słuchali wykładów z teologii. Prowadzono też, w miarę możliwości dalsze prace remontowe, bo przeor – o. Alfons – traktował wojnę jako czas przejściowy, wobec którego nie wolno kapitulować. I gdy wojna zmierzała ku końcowi, przypieczętował własną krwią swoją wiarę w Chrystusa, „zwyciężając zwycięstwem Boga”.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD

Modlitwa o kanonizację bł. Alfonsa

Wszechmogący Boże, który wezwałeś bł. Alfonsa Marię i Towarzyszy do oddania życia z miłości ku Chrystusowi i Kościołowi, wspomóż nas swoją łaską, abyśmy wsparci przykładem ich życia i męczeństwa, do końca życia dochowali wierności zobowiązaniom Chrztu świętego. Udziel nam również łask, o które Cię za ich przyczyną z pokorą i ufnością prosimy i pozwól nam oglądać ich w chwale Twoich Świętych. Amen.

(Imprimatur: kard. Stanisław Dziwisz, Kraków, 4.6.2008, Nr 1625)

za: karmel.pl