wróć Karmelici bosi od półwiecza w Piotrkowicach
13 lutego, 2020Młodsze pokolenie może nie ma tej świadomości, ale nasze starsze pokolenie parafian piotrkowickich pamięta, że 50 lat temu, w lutym 1970 r. naszą parafię Zwiastowania Najśw. Maryi Panny i Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej przejęli od diecezji kieleckiej karmelici bosi, urządzając w Piotrkowicach swój klasztor. Stało się to dzięki wielkiej życzliwości ówczesnego ordynariusza kieleckiego, bp. Jana Jaroszewicza (zm. 1980) i otwartości na posługę duszpasterską karmelitańskiego prowincjała, o. Remigiusza Czecha (zm. 1988).
Pierwszym proboszczem karmelitańskim oraz przełożonym klasztoru w Piotrkowicach, który przejął parafię od kleru diecezjalnego, tj. od księży Tadeusza Jarmudowicza (zm. 2002) i Zygmunta Syrkiewicza (zm. 1991), był o. Konstantyn Patecki (zm. 1992). Kiedy w 1972 r. został on wybrany prowincjałem, do Piotrkowic przybył jako proboszcz i przełożony ustępujący prowincjał, wspomniany już o. Remigiusz Czech. Jednak o. Konstantyn wrócił znowu do Piotrkowic po trzech latach, tj. po zakończeniu kadencji prowicjalskiej i był proboszczem oraz przełożonym do 1981 r. Jego następcą, w trzechleciu 1981-1984 był o. Chrystian Czaicki (zm. 2008). W trzechleciu 1984-1987 klasztorem i parafią kierował o. Tomasz Michalski (zm. 2018), po czym do 1990 r. o. Jan Vianney Reczyński. W latach 1990-1993 posługiwał na tym stanowisku o. Bronisław Tarka (zm. 2006), a w trzechleciu 1993-1996 znowu o. Chrystian. Lata 1996-1999 to czas proboszczowania i przełożeństwa o. Daniela Lenarta, a trzechlecie 1999-2002 to kolejne, ostatnie już włodarzowanie piotrkowickie o. Chrystiana. Kolejnym proboszczem i przełożonym piotrkowickim, od 2002 r. był przez dwa lata o. Leszek Stańczewski. Jego kadencję, ze względu na wyjazd do pracy duszpasterskiej zagranicę, dokończył jako administrator parafii o. Stanisław Plewa, a przełożonym był wówczas „ad interim” o. Bogumił Wiergowski. W 2005 r. proboszczem i przełożonym został mianowany o. Melchior Wróbel i był nim przez dwie kadencje, tj. do 2011 r., kiedy to ster parafii i klasztoru przejął ponownie o. Leszek Stańczewski. Jego następcą obrano o. Krzysztofa Twarowskiego (2014-2017), a następnie o. Piotra Linkę, który posługuje obecnie. Wspomagają go w pracy duszpasterskiej: o. Adama Hrabia (zastępca), o. Romuald Wilk, o. Wojciech Twardzik, o. Sławomir Chudzik, o. Romuald Gościewski, br. Jonasz Jakubiec i br. Piotr Filipek.
Wielu z karmelitów bosych, którzy pracowali dłużej lub krócej w Piotrkowicach, odeszło już do wieczności. Należą do nich, oprócz już wspomnianych (w nawiasie podaję rok i miejsce śmierci): o. Feliks Bielecki (1981, Piotrkowice), o. Elizeusz Trzeciak (1982, Piotrkowice), br. Cyryl Kowalewski (1987, Zawoja), o. Kajetan Furmanik (1990, Czerna), o. Faustyn Jarek (1993, Wadowice); o. Andrzej Bobola Zajdler (1993, Zawoja), o. Adrian Maślanka (1994, Czerna), o. Piotr Gleń (1996, Parlino), o. Zygmunt Kucharski (1996, Wrocław), o. Bonifacy Karpiński (1997, Narocz), o. Eustachy Pająk (2010, Przemyśl), o. Atanazy Chmiest (2011, Przemyśl), o. Ryszard Wierzba (2015, Zamarte), o. Jan Brzana (2016, Łódź), o. Marcin Sałaciak (2016, Kraków), o. Ryszard Nitschke (2018, Wadowice). W kwaterze karmelitańskiej piotrkowickiego cmentarza spoczywa ponadto o. Gabriel Klimowski (1981, Warszawa).
Liczniejsi, dzięki Bogu, są byli piotrkowiccy karmelici bosi żyjący, choć nie zawsze w Zakonie. Wyliczamy ich w porządku alfabetycznym imion: o. Alfons Kępa, o. Andrzej Szewczyk, o. Antonin Stańczyk, br. Aleksander Głombiowski (jako kleryk), br. Anton Sivoň, o. Artur Rychta, br. Artur Żelewski, o. Bazyli Mosionek, o. Bogdan Smoliński, o. Bogumił Wider, o. Bogumił Wiergowski, o. Bronisław Socha, o. Elizeusz Bagiński, o. Eugeniusz Chuchro, o. Eugeniusz Morawski, o. Franciszek Czaicki, o. Grzegorz Papciak, o. Grzegorz Zapłatyński, o. Jan Barci, br. Jan Dudek (jako kleryk), o. Józef Balcerowiak, o. Józef Kucharczyk, o. Klaudiusz Spyrka, o. Krzysztof Górski, br. Krzysztof Pawłowski (jako kleryk), o. Krzysztof Urbański, o. Mariusz Jaszczyszyn, o. Mariusz Wójtowicz, o. Michał Nojek, o. Michał Nowak, o. Norbert Majchrowski, o. Paweł Baraniecki, o. Rafał Prusko, br. Ryszard Żak, br. Sławomir Nocoń, o. Tomasz Maślanka, o. Wiktor Włodarczyk, br. Władysław Giza, o. Zenon Choma.
W Piotrkowicach, w latach 1984-1986, złożyli pierwsze śluby zakonne, po ukończonym tam nowicjacie, liczni zakonnicy Prowincji Krakowskiej (Bogdan Smoliński, Bogumił Wiergowski, Elizeusz Bagiński, Jacek Pawlikowski, Marian Zawada, Nikodem Kuraś, Ryszard Stolarczyk, Władysław Giza i Włodzimierz Tochmański) i Prowincji Warszawskiej (Karol Milewski, Leonard Ciechanowski, Piotr Tomasz Strójwąs, Roman Nowak, Terezjusz Felcyn (zm. 2013), Tobiasz Zarzecki i Sergiusz Niziński). W Piotrkowicach też, na ręce generała Zakonu, o. Alojzego Arostegui Gamboa, 8 września 2004 r., uroczystą profesję zakonną złożyło pięciu zakonników (Anton Sivoň, Dariusz Pietrzycki, Michał Nowak, Oleg Kondratyuk (zm. 2015) i Miroslav Bandík). Ponadto wyższe święcenia kapłańskie przyjęli w Piotrkowicach: Szczepan Praśkiewicz (7 września 1983), Zenon Choma i Krzysztof Urbański – diakonatu (obaj 10 grudnia 2002) i Zenon Choma także prezbiteratu (9 stycznia 2005).
Półwiecze posługi karmelitów bosych w Piotrkowicach przyniosło wspaniałe owoce zarówno w sferze ducha, jak i pod względem materialnym. Największym religijnym wydarzeniem tego półwiecza było zakończenie diecezjalnej peregrynacji obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, 13 września 2008 r., właśnie w Piotrkowicach, pod przewodnictwem ks. abp. Józefa Michalika – przewodniczącego konferencji episkopatu, ks. kard. Franciszka Macharskiego – metropolity krakowskiego, biskupa kieleckiego – Kazimierza Ryczana, kaznodziei – bp. Józefa Zawitkowskiego i dwudziestu pięciu arcybiskupów i biskupów. Na szczególną uwagę zasługuje też fakt, że dzięki staraniom piotrkowickich karmelitów bosych, w 2014 r. sanktuarium loretańskie zostało agregowane do Bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie i uzyskało prawo zyskania odpustów w święta i uroczystości maryjne całego roku. Zakonnicy piotrkowiccy byli (i w niektórych miejscach są nadal) spowiednikami kieleckiego seminarium duchownego, klasztoru karmelitanek bosych w Kielcach i wielu wspólnot zakonnych okolicy, oraz kapłanów diecezjalnych. Głosili i nadal głoszą dni skupienia, rekolekcje i misje parafialne, są sumistami i kaznodziejami odpustowymi, prowadzą scholę zajmującą często pierwsze miejsca w konkursach, a ponadto zespół teatralny, znany w okolicy z jasełek, a dawniej także z misterium Męki Pańskiej i innych przedstawień religijnych. Latem zakonnicy prowadzą w sanktuarium codzienne apele jasnogórskie, a przez cały rok niedzielne wieczory uwielbienia. W domu modlitwy urządzonym przy klasztorze podejmują grupy duchownych i świeckich oraz osoby indywidualne na dni refleksji, modlitwy, czy sesje duchowości. Szerzą duchowość maryjną i nabożeństwo szkaplerzne oraz kult św. Józefa i świętych Karmelu. Sprowadzili do kościoła relikwie św. Jana Pawła II i świętych karmelitańskich oraz świętych małżonków z Lisieux, rodziców św. Teresy od Dzieciątka Jezus, którymi błogosławią pary małżeńskie w dniu zaślubin, a także relikwie św. Floriana, patrona strażaków. Odnowili zabytkowe i nabyli nowe paramenty i szaty liturgiczne, poddali konserwacji łaskami słynącą figurę Matki Bożej Loretańskiej i wykonali jej replikę, służącą podczas procesji maryjnych i uroczystości odpustowych. Postarali się o nowe chorągwie i sztandary procesyjne oraz pogrzebowe.
Znakiem Bożego błogosławieństwa wobec Zakonu są też karmelitańskie powołania z parafii, która omadla kapłańską i zakonną posługę swych ziomków, tj. (wg starszeństwa) o. Szczepana T. Praśkiewicza, pracującego w sektorze kanonizacyjnym w Stolicy Apostolskiej, o. Jacka Pawlikowskiego, zaangażowanego w duszpasterstwo karmelitańskie w Czernej, o. Arkadiusza Kulachę, ojca duchownego w seminarium w Pińsku na Białorusi i o. Piotra Nyka, biblistę, redaktora czasopism karmelitańskich w Krakowie. W tym kontekście nie sposób nie odnotować imiennie kapłanów pochodzących z parafii i pracujących w duszpasterstwie w diecezji kieleckiej (ks. Tadeusz Cudzik, ks. Arkadiusz Borusiński), w Austrii (ks. Bogusław Jackowski i ks. Marian Lewicki) oraz w zakonie pijarów w Krakowie (ks. Jacek Stępień).
W sektorze zaś materialnym karmelici bosi odnowili kościół i rozbudowali klasztor. Na świątyni wymieniono więźbę dachową i pokryto ją blachą miedzianą, odnowiono domek loretański, w miejscu starej plebanii urządzono sklepik i punkt garmażeryjny dla pielgrzymów. Wybudowano kaplicę pw. św. Rafała Klinowskiego we Włoszczowicach. Zagospodarowano teren wokół sanktuarium, urządzając ogród różańcowy, budując nowy ołtarz polowy z magazynem i zapleczem sanitarnym w piwnicach. Wykonano parking przed kościołem, położono asfalt na alei w kierunku cmentarza grzebalnego, a na samym cmentarzu – aleje z kostki brukowej. Upamiętniono stosownymi tablicami i posadzeniem dębów oraz odnowieniem nagrobków wybitne postaci z parafii i ofiary wojny oraz przy współpracy ze Stowarzyszeniem Miłośników Ziemi Piotrkowickiej odrestaurowano figury przydrożne. Trwają przygotowania do remontu kościoła pw. św. Stanisława – kaplicy cmentarnej. Wszystko to przy pomocy parafian, wsparciu Ekonomatu Prowincji, Urzędu Miasta i Gminy, Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków i innych instytucji.
Dziękując Bogu za to owocne półwiecze posługi karmelitów bosych w Piotrkowicach, modlimy się i życzymy, aby kolejne dziesięciolecia były jeszcze bardziej owocne we wszystkich sektorach działalności, a to pod opieką Maryi, Królowej Karmelu i Loretańskiej Pani, wszak mówi starodawna nasza pieśń: „O szczęśliwe Piotrkowice, macie łask Bożych skarbnice, w tej Matuchnie Loretańskiej, świętej Rodzicielce Pańskiej”.
Parafianin
za: karmel.pl
