więcej Relacja z drugiego dnia sympozjum w Poznaniu
16 listopada, 2019
W naszym klasztorze w Poznaniu odbywa się sympozjum naukowe pt. Kierownictwo duchowe.
Poniżej prezentujemy streszczenie wykładów z drugiego dnia sympozjum.
Zobacz także relację z pierwszego dnia sympozjum.
Sympozjum – piątek
dr Anna Wieradzka-Pilarczyk
Coaching chrześcijański a kierownictwo duchowe
Dzisiaj człowiek chce być niezależny, dąży do samostanowienia. Jednak do dobrych poszukiwań potrzeba osób mogących wskazać odpowiednią drogę. Potrzeba zadawać pytania i pozwolić zadawać te pytania innym.
Coaching to wydobywanie tego, co jest w człowieku, ale jest uśpione. To motywowanie do zmiany. Jest skierowany do osób, które chcą się rozwijać w zgodzie ze swoją wiarą. Coaching nie jest kierownictwem duchowym, ale czymś pośrednim między sferą ducha a psychiki. Jest podróżą do drugiego człowieka, do siebie samego i do Boga. Ważne dla coachingu jest dostrzeganie integralności sfer jakie są w człowieku. Źródeł coachingu chrześcijańskiego upatruje się u św. Ignacego Loyoli bo jest to upatrywanie miejsc w jakich widziałby nas Bóg, jest nastawiony na odkrywanie woli Boga.
Coaching monitoruje proces dążenia do Boga, dając pierwszeństwo Jezusowi, stojąc z boku i niczego nie narzucając. Wykorzystuje predyspozycje dane od Boga, by do Niego dążyć wykorzystując te zdolności.
Kierownictwo duchowe jest zwrócone bezpośrednio do celu jakim jest Bóg, jest ściśle duchowe. Coaching ma ustalone ramy programowe i je realizuje oraz bardziej jest skupiony na zadaniach pośrednich, które prowadzą do celu. W coachingu chodzi o to, by postawić pytanie, obok którego nie będzie można przejść obojętnie.
Prof. dr hab. Krzysztof Leśniewski
Pomoc psychoterapeutyczna a kierownictwo duchowe
Dla dobrej psychoterapii potrzebna jest zdrowa antropologia, a ta możliwa jest w odniesieniu do Boga. Jeżeli nie uwzględnia się Boga, koncepcja człowieka będzie redukcjonistyczna. Psychoterapia uwzględnia wszystkie wymiary człowieka, bada aspekty psychiczne, a kierownictwo duchowe daje inicjatywę Duchowi Świętemu.
Istnieje niebezpieczeństwo, by uczynić dążenie do doskonałości jako cel sam w sobie, zapominając o osobowym kontakcie z Bogiem. Dlatego psychoterapia chrześcijańska powinna znać swoje ograniczenia i zawsze pozostawiać przestrzeń dla Ducha Świętego, a pielęgnowanie tej przestrzeni to zadanie kierownictwa duchowego.
o. dr Eugeniusz Jendrzej SJ
Jeden Bóg – wiele odsłon. Różnorodność obrazów Boga w kierownictwie duchowym
Każdy jest inny, ma inne przeżycie i doświadczenia, a więc i obraz Boga jest inny. Można przedstawić niektóre typy zachowań zaobserwowanych w osobach.
Są osoby o postrzeganiu fragmentarycznym, co powoduje, że są podejrzliwi i nieufni wobec innych. Taka nieufność rzutuje na obraz Boga, i wydaje im się, że Bóg czyha na błędy.
Można też zauważyć usposobienia narcystyczne i niestety wyniosłe, a przez to lekceważące innych. W ich przekonaniu Bóg powinien zaspokajać ich zachcianki a inni powinni ich podziwiać.
Mogą też być osoby o usposobieniu żywym i starać się skupić na sobie uwagę. Może być tak, że ktoś będzie chciał wywrzeć wrażenie na innych, a więc będzie się również do nich dostrajał. Wiąże się to też z chęcią podporządkowania sobie innych oraz manipulacji. Takie osoby mogą myśleć, że muszą zwrócić na siebie uwagę Boga.
Są też nastawienia perfekcjonistyczne. Trudno im wyrażać uczucia i być spontanicznymi. Bóg jest dla nich surowy i sztywny.
Wydaje się, że lekarstwem na to wszystko jest otwartość na drugiego człowieka i pokora do słuchania zdania innych ludzi.
Serdecznie zapraszamy na ostatni dzień sympozjum (w sobotę).
br. Andrzej Pruszkowski OCD
