aktualności prowincji więcej

Relacja z Kapituły Prowincjalnej – dzień skupienia

Poniedziałek – 08 maja 2023

W Uroczystość świętego Stanisława, biskupa i męczennika, w klasztorze poznańskim spotkali się Bracia Kapitularni, którzy wezmą udział w XI Kapitule Warszawskiej Prowincji Karmelitów Bosych pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej. Przed jutrzejszym otwarciem obrad Kapituły Bracia przeżywali dzień skupienia, któremu przewodniczył ordynariusz płocki ks. Biskup Szymon Stułkowski.

W konferencji porannej, ks. Biskup posłużył się dwiema ewangelicznymi scenami: rozmnożenie chleba oraz rozmowa samarytanki z Jezusem przy studni. Rozmnożenie chleba dokonało się niejako dzięki chłopcu, który miał z sobą koszyk z chlebkami i rybami. To tym koszykiem i jego zawartością, a także samą obecnością chłopca posłużył się Jezus, by cudownie nakarmić zebrany tłum słuchających Go ludzi. My również posiadamy taki koszyk i jego zawartość: być może jest w nim świeżutki, pachnący chleb i dopiero co złowione rybki… lub też chleb spleśniały i podpsute ryby w zależności od naszego dotychczasowego życia i postępowania… Czy Jezus mógłby się posłużyć moim koszykiem, by nakarmić zgłodniałych Boga ludzi…? Ks. Biskup przekazał zebranym symboliczny koszyk: każdy z uczestników trzymał przez chwilę otrzymany od sąsiada koszyk i duchowo „wkładał” w niego to wszystko, co przeżywał i przeżywa oraz wszelkiego rodzaju doświadczenia życiowe… Wszyscy inni bracia modlili się w tym momencie za brata trzymającego akurat koszyk. Na koniec Ks. Biskup złożył ten koszyk u stóp Jezusa pod ołtarzem.

Kolejnym obrazem ewangelicznym była scena rozmowy Jezusa z Samarytanką przy studni. „Daj mi pić”… W tej scenie jest zawarta także historia każdego z nas. Historia, której Jezus się nie wstydzi… rozmawia z nami i zawsze jest gotowy nas wysłuchiwać… On widzi wszystkie nasze rozmowy, grzechy, bliskich, krewnych… Samarytanka, dzięki rozmowie z Jezusem niejako przyprowadziła ludzi ze swojej „wioski” do źródła wody żywej jaką jest Jezus Chrystus. My wszyscy ochrzczeni mamy w sobie to źródło wody żywej, którym mamy się dzielić z innymi. Niestety, nieraz wchodzimy w to źródło wody żywej w „woderach” (wysokie gumowce wędkarzy), żeby się nie zmoczyć wodą z tego źródła… A przecież powinniśmy się w tym źródle zanurzać, by wynurzać się z niego bogatszymi. Dziękujmy za osoby, które nas przyprowadziły do źródła wody życia, do Jezusa Chrystusa.

Na zakończenie konferencji ks. Biskup rozdał uczestnikom świeczki, wziął w ręce świecę z ołtarza i każdy z braci podszedł, by zapalić od niej swoją świeczkę. Mamy dzielić się światłem wiary, które trzymamy w sercach i w dłoniach. Świeca świeci wtedy, gdy ma dobry knot i dobry wosk (jakość naszego życia); jeśli knot jest słaby i ze złego materiału, świeca będzie się świecić tylko przez chwilę i zgaśnie… to samo dotyczy jakości wosku. Dbajmy o dobry materiał naszej świecy wiary, zwłaszcza wtedy, gdy mamy „prowadzić” po jej ścieżkach braci nam powierzonych. Otrzymaliśmy od ks. Biskupa kartki z obrazem Siegera Ködera „Kobieta przy studni Jakubowej”.

W samo południe Bracia zgromadzili się powtórnie w chórze zakonnym, by pod przewodnictwem ks. Biskupa Szymona sprawować Najświętszą Ofiarę Eucharystii. Podczas homilii główny Celebrans komentował dzisiejszy psalm responsoryjny: „Wiedzcie, że Pan nas stworzył… jesteśmy Jego własnością”. Musimy sobie zawsze na nowo uświadamiać, że należymy do Pana, jesteśmy Jego owcami. Ale jesteśmy też pasterzami na wzór Dobrego Pasterza, dlatego – jak mówi dzisiejsze czytanie – mamy „uważać na samych siebie i na całe stado, które Pan nabył Krwią swoją…”. Podczas Kapituły będziemy dokonywać konkretnych wyborów, by kierować wspólnotami, Prowincją, Kościołem. Musimy przy tym być uważni na siebie i na tych, których nam Bóg powierzy. Musimy czuwać, bo będą wilki, które chcą niszczyć stado. Musimy czuwać nad sobą i nad trzodą. Św. Paweł Apostoł woła dzisiaj: któż nas może odłączyć od Miłości Chrystusowej…? Na co dzień stwierdzamy: jakże jednak łatwo oderwać nas od Miłości Chrystusowej…! Tym bardziej każdego dnia mamy się uczyć od Jezusa, który oddaje życie za swoje owce i pytać siebie „czy ja jestem gotowy oddać życie za mojego brata…? Jesteśmy wszyscy odpowiedzialni za siebie nawzajem.

W godzinach popołudniowych ks. Biskup wygłosił drugą konferencję, którą rozpoczęliśmy modlitwą za śp. Ojca Marka Kłaputa, który  dopiero co odszedł do Pana („Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie. A światłość wiekuista niechaj mu świeci. Amen”).

Ks. Biskup mówił o synodalności, o zdolności słuchania i rozmawiania, o stylu naszego posługiwania w Kościele. Swoje refleksje opierał przede wszystkim na Evengelii Gaudium papieża Franciszka. Naszym zadaniem jest towarzyszenie ludziom na drogach wiary (chodzenie na czele ludu, w środku ludu, i na końcu grupy). Ważne, by nigdy nie chodzić samemu. Pamiętajmy o trzech bliskościach: bliskość z Panem, bliskość z braćmi, bliskość z ludem. Autorytet kapłana, zakonnika nie obroni się jeśli nie pójdzie za nim nasze życie z ludem. Pamiętajmy, że Jezus cały czas powtarza: „wy dajcie im jeść!”.

Każdy z uczestników dnia skupienia otrzymał od ks. Biskupa kolejny dar: kartę z obrazem „Chrystus myjący nogi apostołom”. Umycie nóg wobec uczniów jest zadaniem, jaki Jezus zostawia swojemu Kościołowi.

Papież Franciszek przypomina w adhortacji Evangelii gaudium, że „Kościół będzie musiał wprowadzić swoich członków – kapłanów, zakonników i świeckich – do tej sztuki towarzyszenia, aby wszyscy nauczyli się zdejmować sandały wobec świętej ziemi drugiego człowieka”. Ta sztuka kosztuje często krzyż. Cytując Ewangelię św. Marka o wzięciu krzyża i pójściu za Chrystusem ks. Biskup przekazał wszystkim obecnym na pamiątkę tego dnia skupienia niewielkie krzyże, mieszczące się w dłoni. Na zakończenie Ojciec Prowincjał Jan podziękował ks. Biskupowi za przybycie i ubogacenie nas swoim doświadczeniem żywego Kościoła. Ks. Biskup udzielił nam wszystkim błogosławieństwa pasterskiego i poprosił, byśmy również my pobłogosławili go, co uczyniliśmy z wielką ochotą i zaangażowaniem.

Dzień skupienia poprzedzający rozpoczęcie Kapituły zakończyliśmy Nieszporami oraz adoracją Najświętszego Sakramentu.

Modlitwa:

„Panie Boże, daj nam wrażliwe spojrzenie na świat, zwłaszcza na każdego człowieka. Naucz nas słuchać i patrzeć, byśmy dostrzegali cierpienia naszych sióstr i braci. Daj nam gotowość do dostrzeżenia i uszanowania Twojego oblicza w każdym człowieku, byśmy potrafili zdjąć sandały wobec świętej ziemi naszych bliźnich. Uzdalniaj nad do tego, byśmy byli uczniami-misjonarzami w Twoim Kościele. Amen.

Biskup Szymon Stułkowski

Opracował:
o. Grzegorz Andrzej Malec OCD