Komentarz Biblijny Karmelitanki Bose wróć

2. NIEDZIELA ZWYKŁA – ROK A

J 1,29-34

Jan zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: «Po mnie przyj­dzie Mąż, który mnie przewyż­szył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się obja­wił Izraelowi”. Jan dał takie świadectwo: „Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, po­wie­dział do mnie: «Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym». Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”.

SZUKAĆ TOWARZYSTWA JEZUSA

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógł­­byś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabie­rasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

PATRZEĆ NA TEGO, KTÓRY PATRZY NA NAS

Nawiązać z Jezusem osobisty kontakt, dostrzec Jego spojrzenie, a następnie patrzeć Mu w oczy, bez lęku. Uświadomić sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

W WSŁUCHIWAĆ SIĘ W MISTRZA

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Baranek i gołębica. Dwa symbole całkiem róż­ne, a jednak mające wiele wspólnego: ła­godność, deli­katność, cichość, bezbronność… Budzą również po­dobne, bardzo specyficzne  uczucia: wzru­sze­nie, czu­łość, coś przeciwnego poczuciu za­gro­żenia, pokój… Baranek i gołę­bica to także dwa zwierzęta skła­dane przez Izraelitów w ofierze jako wyraz prośby o przebaczenie grzechów, o po­jed­­nanie, o szczegól­ne łaski, czy też jako znak wdzię­czności, miłości, uwielbienia. I dzisiejsza scena, w której występują one dla określenia Boga, to jedno z nielicznych na kartach Biblii objawień tajemnicy Trójcy Świę­tej, Ojca, Syna i Ducha Świętego w ich wza­jemnych odniesie­niach. Duch Święty jak go­łę­bica zstępuje od Ojca i spo­czywa na Jezusie – Baranku. Jan widzi to i rozpo­znaje tajem­nicę Bożego Synos­twa. Nikt z nich nie mówi o Sobie, Każdy wska­zuje, objawia, potwier­dza Innego. Trójca Święta – Ojciec, Syn i Duch Święty – źródło i wzór każdej wspólnoty, ro­dziny, jedności, relacji.

MÓWIĆ DO NIEGO

Po wsłuchiwaniu się w Mistrza my podejmujemy z Nim rozmowę. Mamy do Niego kierować słowa proste i prawdziwe.