Czwartek, V tydzień Wielkiego Postu

21-03-2024

J 8, 51-59

Abraham ujrzał mój dzień

Jezus powiedział do Żydów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki». Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy – a Ty mówisz: „Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?» Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”, ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy – kłamcą. Ale Ja Go znam i słowa Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień – ujrzał /go/ i ucieszył się». Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem». Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

„Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki” (w. 51)… Jezus nie obiecuje nam tego, że nie umrzemy w sposób fizyczny. Nie mówi też o tym, że będzie nas ochraniał i bronił przed doświadczaniem śmierci w małych, codziennych sprawach. Zapewnia o jednym, że tego, kto zachowa Jego naukę, śmierć nie dosięgnie w wymiarze wieczności. Przekroczy on jej granice i żyć będzie.
Zachowywanie nauki to wiara w Moc, jaką ma Słowo, to ufność pokładana w tym, że jest Ono zdolne przemieniać nas całych: nasze pragnienia, myślenie, nasze życie. Słowo słuchane, poznawane, przyjmowane zakotwicza się w nas i działa – przynosi owoc na życie wieczne.
Widoczna jest w tej Ewangelii ogromna troska Jezusa o nas. Pragnie odpowiedzieć na najgłębsze lęki, niepokoje, obawy dotyczące przyszłości, które są w każdym z nas. Podpowiada, jaka jest droga do życia, za którym tęsknimy.
Ojciec chce każdego z nas otoczyć chwałą. Podobnie, jak otoczył chwałą swego Jednorodzonego Syna. Jest On bowiem Tym, który „ma życie w sobie i dał Synowi: mieć życie w sobie samym” (J 5, 26).