Komentarz Biblijny Karmelitanki Bose wróć

I Niedziela Wielkiego Postu A

Mt 4, 1-11

Jezus przez czterdzieści dni pości i jest kuszony

Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy pościł już czterdzieści dni i czterdzieści nocy, poczuł w końcu głód.

Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem».

Lecz On mu odparł: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”».

Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, napisane jest bowiem: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».

Odrzekł mu Jezus: «Ale napisane jest także: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».

Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon».

Na to odrzekł mu Jezus: «Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”».

Wtedy opuścił Go diabeł, a oto przystąpili aniołowie i usługiwali Mu.

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Na początku Wielkiego Postu, u progu osobistej decyzji każdego z nas, aby wyjść na pustynię własnego serca i szukać drogi powrotu do Pana, powrotu do pierwotnej gorliwości miłowania Go, Kościół przypomina nam scenę kuszenia Jezusa na pustyni. Sytuacja czterdziestodniowego postu oraz zmagania Jezusa, jakich doświadczył gdy przystąpił kusiciel, mogą być dla nas okazją do zachęty pośród walki i wzrastania w zawierzeniu. Jezus przeszedł przed nami tę drogę, stanął pośród nas jako słaby i kruchy w ludzkiej naturze po to, aby okazać wierność swego synostwa wobec Ojca i włożyć nam w usta miecz swego Słowa; aby przysposobić nas do walki z tym, który już został zwyciężony.
Perykopa kuszenia na pustyni ukazuje nam trzy momenty, trzy sposoby kusiciela, które miały na celu ugodzić w to, co najgłębsze – w synowską relację Jezusa do Ojca.
Niechaj walka, której dał wyraz Syn Człowieczy, pobudza nas do czujności i pomnaża w nas męstwo; niech zakorzenia nas w ufności wobec Jedynego, prawdziwego Boga, naszego Ojca, abyśmy w wierze ugruntowani przynosili obfite owoce czynów miłości.

Mów do Niego

Po wsłuchiwaniu się w Mistrza my podejmujemy z Nim rozmowę. Mamy do Niego kierować słowa proste i prawdziwe.