Komentarz Biblijny Karmelitanki Bose wróć

Środa, XIV tydzień zwykły

Mt 10, 1-7

Rozesłanie Dwunastu

Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.

A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.

Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie».

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Jesteśmy jak apostołowie wysłani, by głosić Królestwo Boże. To wielkie zaproszenie, by szerzyć wobec świata radość płynącą z wybrania. Ten bowiem, kto głosi Królestwo Boże, jest nieustannie przekonywany przez Ducha Świętego, że należy do „małej trzódki” Ojca, który chce dać jej Królestwo w całej pełni i na wieczność (Łk 12, 32). Jezus naukę o Królestwie Bożym postawi w centrum swojego nauczania, pokazując, że jest ono skarbem, dla którego warto poświęcić wszystko, o który warto się troszczyć, zabiegać. Cenniejszy jest niż to, co posiadamy, choćbyśmy posiadali wiele (Mt 13, 44). Głoszenie Królestwa, które mamy szerzyć, nie ma być teoretycznym wykładem na jego temat, przedstawieniem założeń. Ono jest pociągające, zauważalne, gdy związane jest z nawróceniem serca głoszącego i świadectwem jego życia. Królestwo objawia się, gdy karmimy głodnych, podajemy kubek wody spragnionym, przyjmujemy przybyszów, ubieramy nagich, odwiedzamy chorych i więźniów (Mt 25, 34). Tylko ubodzy w duchu, o sercu dziecka, szukający sprawiedliwości Boga, która w niczym nie przypomina sprawiedliwości faryzeuszów, znoszący prześladowania i uciski, są przekonujący.

Mów do Niego

Po wsłuchiwaniu się w Mistrza my podejmujemy z Nim rozmowę. Mamy do Niego kierować słowa proste i prawdziwe.