Środa, XVIII tydzień zwykły

07-08-2024

Mt 15, 21-28

Wiara niewiasty kananejskiej

Jezus podążył w okolice Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko nękana przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.
Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami».
Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela».
A ona przyszła, padła Mu do nóg i prosiła: «Panie, dopomóż mi».
On jednak odparł: «Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom».
A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów».
Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!» Od tej chwili jej córka była zdrowa.

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Wiara jest bardzo szczególną rzeczywistością, która przejawia się w różny sposób w naszym życiu. Jezus, komentując zachowanie Kananejki, chwali jej wiarę. Można by się zapytać, dlaczego nie mówi o jej determinacji? Albo dlaczego nie pochwala jej wytrwałości? Podobną sytuację znajdujemy w Ewangelii o setniku. Tam również Jezus nie chwali pokory żołnierza, którego słowa przecież pamiętamy: „Panie, nie jestem godzien”. Jezus chwali jego wiarę. Wiara jest zatem korzeniem różnych zewnętrznych postaw. Może to być dla nas wskazówką i pomocą w walce z pokusą osądzania kogoś jako niewierzącego. Może to być też dla nas pomocą i zachętą do rozważenia, jak głęboko łaska wiary powinna przenikać nasze życie.