Środa, XXV tydzień zwykły

25-09-2024

Łk 9, 1-6

Rozesłanie Dwunastu

Jezus zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.
Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, pozostańcie tam i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśliby was gdzieś nie przyjęli, wychodząc z tego miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!»
Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Jezus zwołuje do siebie Dwunastu. Uczniowie przez cały czas są przy Jezusie, ale formuła „zwołania”, której tutaj używa św. Łukasz, nadaje całemu wydarzeniu charakter uroczysty. W Starym Testamencie Mojżesz, Jozue i inni przedstawiciele Ludu Bożego zwoływali ten lud, aby dokonać jakiegoś uroczystego aktu. Najczęściej był to akt zawarcia lub odnowienia przymierza z Bogiem. W Nowym Testamencie zwołanie nabiera dodatkowo charakteru misyjnego. Jezus zwołuje, aby posłać, ale jednocześnie w duchu przymierza chce, aby więź z Nim była jedyną formą zabezpieczenia osoby posłanej. Każdy, kto głosi, jest wezwany do tego, aby Bóg stawał się Jego jedynym oparciem, jedyną Busolą w drodze, aby Bóg był jedynym Bogiem.