Komentarz Biblijny Karmelitanki Bose wróć

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Łk 24, 46-53

Jezus został uniesiony do nieba

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego.
Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka».
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.
Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

W zakończeniu swej Ewangelii św. Łukasz pisząc: „Potem wyprowadził ich”, stosuje grecki czasownik exagein, który użyty został także dla opisania wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej, które dokonało się Mocą Boga. Tak też Jezus  Mocą Bożą wyprowadza nas, ludzi wierzących w Niego, z niewoli grzechu, ciemności, lęku do swego Światła, do swego Królestwa.
Autor tejże Ewangelii na koniec kreśli obraz Jezusa błogosławiącego uczniów, zanim został wzięty do Ojca. Podkreśla, że gest błogosławieństwa jest ostatnim gestem pożegnania uczniów. Na ten gest uczniowie odpowiedzieli pokłonem, czyli oddaniem czci i szacunku swemu Panu. Oddają Mu chwałę i radosne uwielbienie.
Ikonografia wschodnia zna ikonę Pantokratora, czyli Wsiedierżytiela, Wszechmogącego, dzierżącego wszystko w swej ręce, Tego, który wstąpił do nieba i siedzi po prawicy Ojca. Ten obraz napawa wewnętrznym pokojem i ufnością, że wszystko zakończy się dobrze, że całe dzieje wszechświata, ludzkości są w ręku Boga.

Mów do Niego

Po wsłuchiwaniu się w Mistrza my podejmujemy z Nim rozmowę. Mamy do Niego kierować słowa proste i prawdziwe.