Komentarz Biblijny Karmelitanki Bose wróć

Wtorek, XVII tydzień zwykły

Mt 13, 36-43

Wyjaśnienie przypowieści o chwaście

Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie, mówiąc: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście».

On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie.

Jak więc zbiera się chwast i spala w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia oraz tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego.

Kto ma uszy, niechaj słucha!»

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Jak będzie przy końcu świata? W dzisiejszej Ewangelii Jezus daje nam swoją odpowiedź. Zło i nieprawość, które – jak się wydaje – teraz często zwyciężają, zostaną ostatecznie pokonane. Jaką mocą? Sam Jezus jest ziarnem pszenicznym zasianym na polu świata. Ono, wpadłszy w ziemię, obumiera, a następnie w dojrzałym kłosie przynosi plon obfity. Jezus jak owo ziarno został starty przez siły zła. Było to największe zło – odrzucenie i zabicie Syna Bożego, spowodowane przez grzechy wszystkich ludzi. „Ale tam, gdzie wzmógł się grzech, jeszcze obficiej rozlała się łaska”. Chrystus poprzez swoje posłuszeństwo aż do śmierci przywrócił nam dar wolności, który utraciliśmy w raju poprzez nieposłuszeństwo nakazom Boga. Dlatego prawdziwa ludzka wolność powinna być zakorzeniona w Chrystusie, Kościół nie chce straszyć nas piekłem, ale wzywa nas do odpowiedzialności, byśmy wykorzystywali wolność ze względu na swoje wieczne przeznaczenie. „Przyjmij, o Panie, całą wolność moją, przyjmij pamięć i całą wolę” – prosił Boga św. Ignacy.

Mów do Niego

Po wsłuchiwaniu się w Mistrza my podejmujemy z Nim rozmowę. Mamy do Niego kierować słowa proste i prawdziwe.