XI Niedziela zwykła B

16-06-2024

Mk 4, 26-34

Rozwój królestwa Bożego

Jezus mówił do tłumów:
«Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo».
Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu».
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Ukryte w ziemi ziarno zawiera w sobie całą tajemnicę życia. Pierwszym jej aksjomatem jest pochodzenie od Boga. To On każdemu istnieniu nadał początek, wydobył z niebytu i pozwolił objawić się w niepozornej postaci wszystkiemu, co ma potencjał zajaśnieć olśniewającym pięknem, harmonią i dobrem. Tak jest z historią świata, poszczególnych cywilizacji, społeczeństw i jednostek. Tak też jest z tajemnicą Królestwa. To Ojciec obmyślił je i przygotował, jest darem darmo nam danym.
„Całe stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych”. Ziarno ukryte w ciemnościach czeka z utęsknieniem, powtarza modlitwę psalmisty: „oczekuję Pana pilniej, niż straże na świt oczekują” (Ps 130). Zasianemu ziarnu dość małych środków, by zaczęło się rozwijać. Nikt z nas nie jest ich pozbawiony. W najbardziej nieprzeniknionych ciemnościach Bóg, miłośnik życia, posyła swoje światło, rosę i ciepło. Wiarę, Słowo i miłość.