Komentarz Biblijny Karmelitanki Bose wróć

XV Niedziela zwykła B

Mk 6, 7-13

Rozesłanie Dwunastu

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien».

I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich».

Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Rozesłanie apostołów i ostatnie pouczenia Pana nie przypominają dzisiejszych kursów i instruktaży agitatorów i pośredników obecnych na areopagach naszej cywilizacji. Znakiem charakterystycznym ma być ubóstwo, bezinteresowność i zaangażowanie w sprawy Ewangelii: nawoływanie do nawrócenia, wyrzucanie złych duchów, uzdrawianie. Świadectwo życia apostołów jest głośniejszym wołaniem niż jakiekolwiek słowa. Jeśli są zdolni świadczyć o miłości Ojca swoim własnym zawierzeniem i poddaniem się Jego woli, uczą się języka wymownego, który strudzonym przekaże krzepiące słowo. Słowa Ewangelii wprowadzają we wspólnotę z Ojcem i Synem, i Duchem Świętym, i z tymi, którzy w Ich imię zostali ochrzczeni. Wspólnota z Ojcem demaskuje i kładzie kres wspólnocie z szatanem, która w rzeczywistości jest pogrążaniem się w coraz większej izolacji, nieufności i rozpaczy. Tu ma też źródło nawrócenie, zmiana myślenia, „zmiana obsady na kierowniczych stanowiskach” życia. Przyjęcie apostołów jest zaledwie inicjacją nowej przygody. Nie wystarczy tylko przyjąć. Trzeba też słuchać, poddać się słowu mogącemu „rozdzielić duszę i ducha, stawy i szpik, zdolnemu osądzić pragnienia i myśli serca” (por. Hbr 4,12).

Mów do Niego

Po wsłuchiwaniu się w Mistrza my podejmujemy z Nim rozmowę. Mamy do Niego kierować słowa proste i prawdziwe.