XXI Niedziela zwykła C

21-08-2022

Łk 13, 22-30

Królestwo Boże dostępne dla wszystkich narodów

Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy.
Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?»
On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”.
Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym.
Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Zbawienie człowieka to nie tylko sprawa łaski, ale także konkretnej współpracy człowieka z tą łaską. Jest darem danym z góry, a jednocześnie zadaniem do konkretnej pracy i wysiłku. Zewnętrzna przynależność do wspólnoty Kościoła, funkcje w nim sprawowane, godności, udział w życiu wspólnot religijnych – nie są gwarancją zbawienia. I Jezus odsłania tę prawdę dziś przed nami: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi”. Pozwólcie przemienić się łasce. Ale tak do głębi, radykalnie. W trudzie, bólu, odważnym zakwestionowaniu siebie wobec Słowa, którego ścieżki są tak inne niż moje drogi. Trzeba pozwolić na to, by Bóg mnie formował dla zbawienia, by Jego piękno zajaśniało we mnie pełnym blaskiem.
Do „ciasnych drzwi” wiedzie „wąska ścieżka”. Tą ścieżką dochodzi się na czas i nie ma potrzeby kołatać, ponieważ Pan czeka. On wie, ile czasu zajmuje ta podróż. Tą drogą idą ci, których On dobrze zna, ponieważ jest to Jego droga, droga królewska. On towarzyszy na niej tym, którzy nią podążają.