XXIX Niedziela zwykła A

22-10-2023

Mt 22, 15-21

Oddajcie cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga

Faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Jezusa w mowie.
Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby mu powiedzieli: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie?»
Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: «Czemu wystawiacie Mnie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową!» Przynieśli Mu denara.
On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas rzekł do nich: «Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga».

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Jakże żałosne okazują się wysiłki zacietrzewionych wrogów Jezusa, którzy usiłują postawić Go w ślepej uliczce i doprowadzić do wypowiedzi, która stałaby się Jego oskarżeniem… Nie uznając Jego Boskości, która nie da się ogarnąć ludzkim nieporadnym umysłem, sami siebie wpędzają w pułapkę, wpadają w swoją zasadzkę. Chrystus wypowiada swoje poglądy jasno i przejrzyście, nie mogą na ich podstawie niczego Mu zarzucić ani wykorzystać Jego słów przeciw Niemu. Zaleca uczczenie Boga w sposób Jemu należny a jednocześnie uszanowanie ludzkiej władzy jako wyrazu sprawiedliwości. Stwórca potrafi się posłużyć nawet pogańskim królem czy Cezarem, włącza ich w swoje plany i urzeczywistnia swą odwieczną wolę. Cezar nie zna i nie czci Jedynego Pana, ale wykonuje – nie wiedząc – Jego wolę i zgodnie z zapowiedzią Jezusa kilkadziesiąt lat po Jego Zmartwychwstaniu burzy Święte Miasto i świątynię. Świątynia przestała już spełniać swe zadanie z powodu niewierności kapłanów i ich zaślepienia, przez które odrzucili Mesjasza. Nie pozostał z niej „kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”. Czyż jest coś niemożliwego dla Tego, kto jest ponad ziemią i niebem? Oddajmy Mu więc to, co się Jemu słusznie należy, a człowiekowi, który z Jego woli lub dopuszczenia panuje na ziemi – to, co się należy jemu. „Oddajcie Panu chwałę należną Jego Imieniu”, gdyż „wielki jest Pan, godzien wszelkiej chwały” (Ps 96).