więcej Uroczystość św. Jana od Krzyża
14-12-2024
Juan de Yepes przyszedł na świat w 1542 roku w Fontiveros, w pobliżu miasta Avila w Hiszpanii. Był trzecim dzieckiem Gonzaleza de Yepes i Katarzyny Alvarez. Miał dwóch braci: Ludwika i Franciszka, pierwszy z nich zmarł niedługo po urodzeniu. Warunki w domu były bardzo ciężkie, gdyż rodzina wyrzekła się Gonzaleza za to, że będąc szlachcicem wziął za żonę dziewczynę z prostego ludu, popełniając mezalians. Po śmierci ojca, gdy warunki życiowe jeszcze bardziej się pogorszyły matka przeniosła się z dziećmi do Arevalo (1548), a potem do Medina del Campo (1551). Jan pracował w szpitalu i próbował swych sił w różnych zawodach. Za zebrane z trudem pieniądze uczył się w kolegium jezuickim w Medinie (1559-1563). W roku 1563, mając 21 lat, wstąpił do zakonu karmelitów i wtedy obrał sobie imię Jan od św. Macieja. Po ukończeniu studiów filozoficznych i teologicznych w Salamance, w 25-tym roku życia otrzymał święcenia kapłańskie (1567). W dniu swojej Mszy prymicyjnej spotkał św. Teresę z Avila, która zakładała nowe klasztory sióstr według pierwotnej reguły. Jan zamierzał przejść do kartuzów, pragnąc bardziej kontemplacyjnego stylu życia, jednakże św. Teresa obiecała mu, że będzie mógł swe pragnienia zrealizować w odnowionym Karmelu. W ciągu roku św. Teresa namówiła pewnego szlachcica, żeby ofiarował dom w Duruelo na założenie pierwszej fundacji odnowionego karmelu męskiego. 28 listopada 1568 r. oficjalnie rozpoczęto życie kontemplacyjne w Duruelo. Jan przybrał sobie wówczas imię Jana od Krzyża. W latach 1569-1571 został wybrany na mistrza nowicjatu. W roku 1571 został rektorem pierwszego klasztoru karmelitów w Alcali, który przyjął reformę. Równocześnie pełnił obowiązki spowiednika karmelitanek zreformowanych w Avila (1572-1577). W kontekście sporów o reformę został oskarżony o nieposłuszeństwo i aresztowany w Avila w nocy z dnia 2 na 3 grudnia 1577 roku i siłą zabrany do Toledo. Wtrącony do więzienia klasztornego, był skazany na głód i częstą chłostę. W więzieniu przebywał 9 miesięcy, w czasie których doświadczył również dogłębnych oczyszczeń ducha. 15 sierpnia 1578 roku udało mu się uciec z zakonnego więzienia. 9 października tego roku wziął udział w kapitule, na której został wybrany przełożonym konwentu w Jaen, w Andaluzji. W roku następnym (1579) otworzył nowy dom reformy, w Baeza, gdzie pozostał jako przełożony do 1582 r. W roku 1581 z domów zreformowanych karmelitów utworzona została osobna prowincja. Z czasem mnożyły się także nowe fundacje. W roku 1582 Jan został mianowany przełożonym domu w Granadzie, a trzy lata później kapituła wybrała go wikariuszem prowincji Andaluzja. W roku 1588 odbyła się pierwsza kapituła generalna prowincji zreformowanych. Do władzy jednak doszło stronnictwo, które nie rozumiało w pełni ducha i stylu reformy dokonanej przez św. Teresę, co sprawiło, że Jan został usunięty ze wszystkich urzędów i jako zwykły zakonnik zakończył niebawem życie w klasztorze w Ubedzie 14 grudnia 1591 roku w wieku zaledwie 49 lat. Relikwie Doktora Mistycznego znajdują się w kościele karmelitów w Segovii. Beatyfikowany został przez papieża Klemensa X w 1675 r., a kanonizowany w 1726 r. przez Benedykta XIII. Pius XI ogłosił go doktorem Kościoła w 1926 r. Pisma św. Jana: Pieśń duchowa, Noc Ciemna, Droga na Górę Karmel, Żywy płomień miłości, Poezje, Pisma mniejsze, Listy.
