więcej Wspomnienie św. Henryka de Ossó y Cervelló
27-01-2024
Urodził się 16 października 1840 r., choć nie był karmelitą bosym, to jednak należy do największych terezjanistów hiszpańskich dziewiętnastego stulecia. Był najmłodszym synem katalońskich rolników Jaime de Ossó i Michaleli Cervelló, lata dziecięce spędził razem z dwojgiem rodzeństwa w Vinebre. Jego pobożna matka bardzo pragnęła, aby Henryk został księdzem, on marzył natomiast o pracy nauczycielskiej. Odmiennie myślał ojciec, który chciał, by Henryk zrobił karierę kupiecką. W czasie zarazy cholery umiera matka Henryka. Przed śmiercią zdradza mu ona, że całe życie modliła się o to, aby został księdzem. Jest rok 1854, Henryk liczy 14 lat. Pod presją krewnych, ojciec pozwala Henrykowi na wstąpienie do seminarium w Tortosie, gdzie rozpoczyna on najpierw naukę w zakresie szkoły średniej, a potem studium filozofii i teologii. 21 września 1867 r. otrzymuje w Tortosie święcenia kapłańskie, i udaje się z prymicjami do Monserrat, aby w narodowym sanktuarium katalońskim zawierzyć swoje kapłaństwo Matce Chrystusa. W rok po święceniach kapłańskich Henryka wybucha w jego ojczyźnie tzw. „rewolucja wrześniowa”: likwiduje i ograbia się klasztory, wprowadza się zakaz składnia ślubów zakonnych, zostają upaństwowione majątki kościelne, aresztuje się wielu biskupów, wśród których także ordynariusza Tortosy. Młody ks. Henryk przeżywa cały ten niespokojny czas w swoim rodzinnym Vinebre, oddając się posłudze kapłańskiej, przede wszystkim katechizacji, do której był szczególnie predysponowany. Gdy w końcu 1868 r. biskup Tortosy powraca do diecezji, mianuje ks. Henryka profesorem w seminarium i odpowiedzialnym za katechizację. Henryk pragnął, aby wszystkie dzieci były objęte katechizacją, i już w pierwszym roku pełnienia swego obowiązku wydaje diecezjalny regulamin katechizacyjny. Katechizacja odbywała się w kościołach. W 1872 r. opublikował Praktyczny przewodnik katechety, a w rok później założył stowarzyszenie katolickiej młodzieży żeńskiej pod patronatem Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Teresy. Po dziesięciu latach istnienia liczyło 140 tysięcy członkiń. Założyciel przygotował dla jego potrzeb kilka podręczników: El quatro de hora de oración (Kwadrans modlitwy), tj. zbiór krótkich rozważań, opartych na życiu Chrystusa, przeznaczonych dla matek i dorastających dziewcząt; Rebañito del Niño Jesús (Trzódka Dzieciątka Jezus) dla dzieci, oraz Viva Jesús(Niech żyje Jezus), także dla dzieci. W październiku 1872 r. zaczął on ponadto wydawać poczytny miesięcznik Santa Teresa de Jesús, w którym propagował doktrynę terezjańską.
W 1876 r. Henryk de Ossó, inspirując się doktryną terezjańską, przygotował fundamenty pod fundację żeńskiego zgromadzenia zakonnego – Compania de Santa Teresa (Towarzystwo św. Teresy), którego siostry, dobrze przygotowane pod względem pedagogicznym i naukowym, miały podejmować dzieło katolickiego wychowania dzieci i młodzieży. 1 stycznia 1879 r. grupa pierwszych ośmiu sióstr złożyła na jego ręce śluby zakonne w kaplicy św. Pawła w Tarragonie. Zgromadzenie obecnie cieszące się prawami papieskimi i agregowane do Zakonu Karmelitów Bosych, liczy 1874 członkinie i 190 wspólnot w 21 krajach.
Doświadczony różnymi życiowymi próbami licząc 56 lat, zmarł niespodziewanie na zawał serca w nocy z 27 na 28 stycznia 1896 r., podczas gdy przebywał na rekolekcjach w klasztorze ojców franciszkanów w Gilet koło Walencji. Tam też został pogrzebany na franciszkańskim cmentarzu. W 1908 r. trumnę z jego doczesnymi szczątkami przewieziono do macierzystego domu zgromadzenia w Tortosie, a w latach następnych rozpoczęto proces beatyfikacyjny,
Beatyfikował go Jan Paweł II 14 października 1979 r. w Rzymie, i kanonizował 16 czerwca 1993 r. w Madrycie.
