aktualności karmelu OCDS Warszawa-Racławicka wróć

Rekolekcje i przyjęcia we Wspólnocie Warszawskiej

Na początku września 2021 r., podobnie jak w latach poprzednich Warszawska Wspólnota OCDS spotkała się w Domu Rekolekcyjnym Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża w Laskach by uczestniczyć w rekolekcjach formacyjnych. To już czwarty etap Szkoły Modlitwy Karmelitańskiej, pod kierownictwem O. Romana Hernogi OCD, tym razem zatytułowany „Perspektywy przyjaźni z Jezusem”.

W tym czasie mogliśmy odzyskiwać duchowy wzrok i szczególnie doświadczać Bożej miłości pogłębiając tematykę „Twierdzy wewnętrznej” św. Teresy od Jezusa oraz dzieł św. Jana od Krzyża. Każdego dnia czerpaliśmy z łaski duchowej przemiany podczas Mszy Św. i adoracji Najświętszego Sakramentu, a także podczas modlitwy brewiarzowej, konferencji, indywidualnych rozmyślań oraz czasu modlitwy wewnętrznej. W trakcie pobytu w Laskach odwiedziliśmy muzeum i miejsce spoczynku Bł. Matki Elżbiety Róży Czackiej na tydzień przed jej beatyfikacją.

Kluczowym momentem podczas tegorocznych rekolekcji było przyjęcie na czas formacji nowych Sióstr. Do naszej wspólnoty dołączyły:

• Anna Maria od św. Rafaela Arnaiz Baron – Anna Kowalczyk
• Anna od św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza – Anna Sobecka
• Małgorzata od Najświętszego Serca Jezusowego – Małgorzata Kryszczyńska

Podczas sobotniej Mszy Św. zewnętrzny wyraz tego wydarzenia stanowiło przyjęcie przez Siostry szkaplerza karmelitańskiego oraz Prawa Własnego OCDS. W homilii został wspomniany Bł. kard. Stefan Wyszyński, głoszący, że „światu potrzeba ludzi serca”. Dziękujemy Bogu za nowe siostry, które otwierając swoje serca stały się darem dla naszej wspólnoty, a wspólnota dla nich.

Rekolekcje to czas łaski. To droga, w którą wyruszyliśmy ponownie, by stanąć w gotowości do przemiany i ciągłego nawracania, do stania się nowymi bukłakami wypełnionymi młodym winem. Tradycyjnie odbywały się w milczeniu, w pozornej samotności poszczególnych uczestników. Jednak do modlitwy i duchowego rozwoju potrzeba nam tej jedności w ciszy. W tym czasie zarówno samotność jak i wspólnota stały się dla nas fundamentem bliskiego spotkania z Tym, o którym wiemy, że nas kocha.

Agnieszka Afek