Poniedziałek, XIII tydzień zwykły

27-06-2022

Mt 8, 18-22

Trzeba porzucić wszystko, aby iść za Jezusem

Gdy Jezus zobaczył tłum dokoła siebie, kazał odpłynąć na drugą stronę. A przystąpił pewien uczony w Piśmie i rzekł do Niego: «Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz».
Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory, a ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć».
Ktoś inny spośród uczniów rzekł do Niego: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca».
Lecz Jezus mu odpowiedział: «Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!»

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Życie z Jezusem jest przygodą. „Duch Święty wieje, kędy chce” (por. J 3, 8) i nie można z góry przewidzieć scenariusza zdarzeń, spotkań, zaskakujących sytuacji, które dziś postawi przed nami. Na szczerą deklarację: „Pójdę z Tobą, dokądkolwiek się udasz”, Jezus odpowiada bardzo krótko: nie mam żadnych zabezpieczeń, nie mam domu tu na ziemi, żyję w kruchości, w niepewności oparty jedynie o Wolę Ojca. A Wolą Ojca jest głoszenie Królestwa, które nadeszło. Jezus nie tylko mówi o tym, by zostawić „umarłym grzebanie umarłych”, ale wzywa, by uczeń szedł i głosił Królestwo Boże (Łk 9, 60). I nie o to chodzi, by zmarłym odmówić szacunku i godnego pochówku, co w tradycji judaistycznej i chrześcijańskiej miało zawsze miejsce, ale o to, by nie żyć w mentalności „śmierci”, by żyć pełnią. To oznacza, że uczeń Jezusa jest zawsze człowiekiem paschalnym: odkupionym Krwią Baranka, który zwyciężył. Nie musi lękać się grzechu i śmierci, bo wie, że one są pokonane. I nawet jeśli doświadcza ich ościenia w swoim życiu – zaproszony jest do ufności.