Święto św. Wawrzyńca

10-08-2023

J 12, 24-26

Ziarno, które obumrze, przynosi plon obfity

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity.
Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.
A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec».

Szukaj towarzystwa Jezusa

Teresa radzi: „Postaraj się o towarzystwo. A jakież mógłbyś znaleźć lepsze nad towarzystwo samego Mistrza, który nauczył nas tej modlitwy, do której odmówienia się zabierasz. Przedstaw sobie Pana stojącego tuż przy tobie i patrz, z jaką miłością i z jaką pokorą raczy ciebie nauczać”.

Patrz na Tego, który patrzy na nas

Nawiąż z Jezusem osobisty kontakt, dostrzeż Jego spojrzenie, a następnie patrz Mu w oczy, bez lęku. Uświadom sobie, że nasze życie od Niego pochodzi i że On patrzy na nas z taką ogromną życzliwością.

Wsłuchuj się w Mistrza

Jezus nie tylko patrzy na nas, ale również do nas mówi.

Obchodząc dziś święto św. Wawrzyńca pragnę zwrócić uwagę, w oparciu o jego życie, na czym polega służba chrześcijanina, katolika.
Sam Wawrzyniec w swoim życiu swoją służbę wyraził na cztery sposoby.

Po pierwsze, troszczył się o biednych, podejmował uczynki miłosierdzia wobec ciała.
Po drugie, przepowiadał, czyli podejmował uczynki miłosierdzia wobec ducha, głosząc im prawdę o zbawieniu w Jezusie Chrystusie.
Po trzecie, prowadził modlitwy z wiernymi, czyli starał się o to, aby każdy z tych biednych nawiązał relację z Jezusem, źródłem zbawienia.
Po czwarte, w pewnym momencie życia, w jednym określonym momencie oddał swoje życie za Chrystusa będąc upieczonym na kracie. Oprawcy zabawili się w urządzenie sobie swoistego grilla.

Jakie to może mieć odniesienie do nas?

Osoba i życie św. Wawrzyńca pokazuje nam, że możemy służyć Jezusowi również na cztery sposoby.

Po pierwsze, jest tyle różnych biednych ludzi, tyle różnych form uzależnienia, że jest szerokie pole do podejmowania przez każdego z nas uczynków miłosierdzia wobec ciała.
Po drugie, przy tym całym zamęcie w Kościele i wśród naszych bliskich i znajomych – potrzeba głosić prawdę o zbawieniu w Jezusie Chrystusie zgodnie z nauczaniem zawartym w Katechizmie Kościoła Katolickiego.
Po trzecie, potrzeba dziś świadków o potrzebie modlitwy, ale takiej modlitwy, jakiej mamy świadectwo w duchowości Karmelu. I każda osoba, która podejmie modlitwę według wskazań Mistrzów Karmelu będzie przez swój styl życia zachęcała ludzi do modlitwy.
Po czwarte, jesteśmy wezwani do oddawania życia Jezusowi, może nie w tym jednym momencie, niewątpliwie bardzo bolesnym jak św. Wawrzyniec, ale w każdej chwili troszcząc się o to, aby wszystko, co czynię, było podejmowane w imię Jezusa Chrystusa.