więcej Święto św. Teresy od Dzieciątka Jezus
01-10-2024
Marie Françoise Thérèse Martin urodziła się 2 stycznia 1873 r. w Alencon (Francja) jako ostatnia z dziewięciorga dzieci Zelii Guerin i Ludwika Martin. Jej ojciec był zegarmistrzem, matka zaś koronkarką. Zelia zmarła na raka piersi w 1877 roku, kiedy Teresa miała zaledwie cztery lata. W listopadzie jej ojciec sprzedał warsztat koronkarski i przeniósł się do Lisieux w Normandii, gdzie mieszkał brat Zelii, Izydor Guérin. Gdy Tereska skończyła 8 lat, rozpoczęła naukę w szkole klasztornej sióstr benedyktynek. 13 maja 1883 r. została uzdrowiona z ciężkiej choroby za pośrednictwem Matki Boskiej Zwycięskiej. W wieku 14 lat, w noc Bożego Narodzenia 1886 r. otrzymała łaskę nawrócenia, dojrzałości. Latem poruszona do głębi obrazem ukrzyżowanego Jezusa, odczuła pragnienie ratowania grzesznych dusz. 29 maja 1887 r. Teresa poprosiła tatę o pozwolenie na wstąpienie do Karmelu. Swoją prośbę przedstawiła także Leonowi XIII w czasie pielgrzymki do Rzymu odbytej w listopadzie. 9 kwietnia 1888 r. wstąpiła do Karmelu w Lisieux. 10 stycznia 1889 rozpoczęła nowicjat. 8 września 1890 r. złożyła swoje śluby zakonne. Rok później odkryła „małą drogę dziecięctwa duchowego”. Pragnęła by jej życie stało się aktem doskonałej miłości. Nocą w Wielki Piątek 1896 r. pojawił się pierwszy krwotok z płuc. Niedługo później przeżyła „noc wiary”. Z powodu choroby nie mogła wyjechać na misje by tworzyć nowy Karmel w Hanoi. W lipcu 1897 została przeniesiona do klasztornej infirmerii. 30 września 1897 r. umarła w wieku 24 lat. Doczesne szczątki Teresy spoczywają dziś w Bazylice pod jej wezwaniem w Lisieux. 29 kwietnia 1923 roku papież Pius XI ogłosił ją błogosławioną, a 17 maja 1925 roku dokonał jej kanonizacji, nazywając ją jednocześnie gwiazdą swojego pontyfikatu. 30 września 1997 roku, w setną rocznicę jej śmierci, papież Jan Paweł II nadał jej tytuł doktora Kościoła powszechnego.
